قهوه فوری ماده خشکی است که رطوبت آن بین 1-4 درصد است و از قهوه سبز رست شده (بو داده) و سپس آسیاب شده بدست می آید. به دلیل رطوبت پایین قهوه فوری میکروب ها در آن نمی توانند رشد کنند. قهوه فوری ابتدا در سال ۱۸۹۰ توسط دیوید استرنج در نیوزلند به ثبت و با نام تجاری “قهوۀ استرنج” به فروش رسید. ولی بزرگترین اتفاق در این حوزه زمانی رخ داد که شرکت نستله در سال ۱۹۳۸ با نام تجاری نسکافه یک فرآیند پیشرفته برای تهیه این نوع قهوه ارائه و با محصولات خود انقلابی در صنعت قهوه فوری دنیا بر پا کرد.

نسکافه یا قهوه فوری با حل شدن در آب به سرعت تبدیل به یک فنجان قهوه می‌شود و دیگر نیازی به استفاده از دستگاههای قهوه ساز نیست. همچنین از قهوه فوری جهت تهیه انواع آیس کافی ها  و نیز طعم دهی به بستنی و یا تهیه کیک، شیرینی و دسرها استفاده میشود. میتوان از شیر داغ به جای آب داغ در تهیه این نوع قهوه استفاده کرد. با ترکیب قهوه فوری، پودر شیر مکمل قهوه و شکر محصولی به نام  کافی میکس  تهیه شده که طرفداران خاص خود را دارد.

هم اکنون قهوه فوری در بسته بندی های مختلف در رطوبت پایین و ظرف های ضد رطوبت و یا بسته بندی های وکیوم‌دار نگهداری می‌شود.

قهوه فوری کافئین کمتری نسبت به قهوه معمولی دارد و به شکل پودر یا دانه های ریز یا گرانولی و در انواع بسته بندی به بازار ارائه می شود.